Ο Χρήστος Χωμενίδης θυμάται το καλοκαίρι που έχασε τον πατέρα του και τις ανέλπιστες διακοπές στη Μύκονο: «Κάθε απόγευμα, φίλοι, συγγενείς και κάποιοι περιφερόμενοι έκαναν καθημερινές επισκέψεις για να συμπαρασταθούν στη χήρα και το ορφανό. Μέχρι που η μητέρα μου δέχτηκε το δώρο για μια εβδομάδα στη Μύκονο. Ενιωσα σαν τον Οδυσσέα που δέθηκε στο κατάρτι για τις σειρήνες»…
O Χρήστος Χωμενίδης θυμάται ένα καλοκαίρι, που από το πένθος για τον πατέρα του και τον βαρύ κλοιό συγγενών και φίλων γύρω από τη χήρα μητέρα και το ορφανό βρέθηκε για πρώτη φορά στη Μύκονο: «Μου φάνηκε σαν την πεντάμορφη του παραμυθιού μεταμορφωμένη σε νησί. Βγήκαμε βόλτα και μου ‘φυγε το κλαπέτο. Κατάλαβα πώς ένιωθε ο Οδυσσέας με τις σειρήνες τριγύρω του να τον κολάζουν»...