O παππούς του Χρήστου Χωμενίδη, ως κομμουνιστής παλαιάς κοπής, βρέθηκε το 1967, σε εξορίες και φυλακές. Στον εγγονό του δεν έκανε ποτέ «κατ΄οίκον κομματική κατήχηση» αλλά του άνοιξε την πόρτα στον κόσμο της λογοτεχνίας.
Είχε ανταλλάξει χειραψία με τον Στάλιν και είχε χορέψει βαλς με την Πασιονάρια. Ο παππούς του Χρήστου Χωμενίδη, ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς, δεν θέλησε να εμπνεύσει αγωνιστικό αριστερό φρόνημα στον εγγονό του, προτιμούσε τις αφηγήσεις για την εξωτική Αίγυπτο και τα απλά μαθήματα Αστρονομίας. Κι όταν του χάρισε μια αγκαλιά βιβλία του Ιούλιου Βερν, έβαλε το θεμέλιο για τη γέννηση ενός συγγραφέα.