Κάποτε το αυτοκίνητο ήταν σήμα κατατεθέν της κοινωνικής ανόδου. Ο πατέρας του Χρήστου Χωμενίδη δεν συμφωνούσε, ενώ η μητέρα του κυκλοφορούσε με ένα DCV και τη θεωρούσαν δημόσιο κίνδυνο. Ο ίδιος δεν πήρε ποτέ δίπλωμα οδήγησης - αγαπάει τα ταξί και τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ.
Ο Χρήστος Χωμενίδης δεν έχει δίπλωμα οδήγησης. Κόπηκε, κάποτε, στα σήματα και δεν προσπάθησε ποτέ ξανά. Αγαπάει, άλλωστε τις ιστορίες των ταξιτζήδων και απολαμβάνει να διαβάζει στα ταξίδια με το ΚΤΕΛ στην επαρχία. Θυμάται, όμως, ότι μια φορά, μετά από γερό ξενύχτι στον Τόλη Βοσκόπουλο και υπό την επήρεια της μέθης και του έρωτα, αποφάσισε να οδηγήσει και κάπως έτσι βρέθηκε με τη σύνοδό του στο χαντάκι…